De dood gaat in
stapels hier
Alsof ik aan de jonggestorven dichters mijn handen nog niet vol
genoeg heb, weet ik mezelf de laatste
tijd eveneens omgeven door jonggestorven prozaisten, wielrenners, schilders,
dagboekschrijvers, verzetsstrijders, beeldhouwers, zangers, boksers, acteurs
etc, etc,
Maar ook dichterbij huis beginnen de grenzen steeds meer te
vervagen. Neem de stapel met gefotokopieerde bundels, opgedragen aan
jonggestorvenen, uit vooral de 18e & 19e eeuw, die hier de weg naar het overzicht behoorlijk begint
te versperren.
Daarnaast kan er natuurlijk ook nog gedacht worden aan dichters wiens
schrijf carrière in den spreekwoordelijke knop gebroken werd terwijl ze zelf de
grens van 35 ternauwernood of ruimschoots overschreden, zoals arthur rimbaud (1854-1891) & leopold andrian (1875-1951)
die rond hun twintigste vrijwillig een punt achter hun poetisch oeuvre zette
of
emile nelligan (1879-1941) die rond diezelfde leeftijd in een inrichting
terecht kwam om vervolgens veertig jaar lang vanuit het geheugen zijn eigen
jeugdgedichten te herschrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten